شمال نیوز: مصطفی داننده - انتخابات سال 88 برای اصول گرایان، انتخابات مهم و ویژه‌ای بود. آنها که مسرور از پیروزی بودند و می‌خواستند به هر شکل ممکن رقیب را از صحنه به در کنند. آنها انتظار داشتند تمام جریان‌های سیاسی در برابر حوادث بعد از انتخابات 88 موضع بگیرند. آنها حتی به ریش سفیدان و بزرگان خود نیز رحم نکردند و به آنها برچسب « ساکتین فتنه» زدند و این افراد را از جمع خود دور کردند.

به همین واسطه هر روز میان جمع اصول گرایان و برخی بزرگان فاصله ایجاد شد و همین فاصله باعث شد تا شناخته شده ترین چهره اصول گرایی در دهه شصت و هفتاد به اصلاح طلبان نزدیک شوند. حسن روحانی از اعضا و موسسان جامعه روحانیت مبارز تهران، به دلیل همین رفتار سیاسی از اصول گرایان فاصله گرفت و اصلاح طلبان نزدیک شد. او که در مجلس تمام راست گرای پنجم، نایب رئیس اول ناطق نوری بود و حتی قرار بود او در صورتی که ناطق برنده انتخابات ریاست جمهوری 76 بود، ریاست این مجلس را به عهده بگیرد. این سیاستمدار راست‌گرا در دهه هفتاد، به دلیل همین تنگ نظری‌های دوستان سابقش به سمت جریان مقابل کشیده شد و دیگر آن روحانی راست گرا نبود بلکه بسیاری او را یک نیروی نزدیک به اصلاح طلبان و شخص هاشمی رفسنجانی می‌شناختند.

روحانی به واسطه همین نزدیکی، تبدیل به نامزد مورد وثوق اصلاح طلبان برای انتخابات ریاست جمهوری شد. اصلاح طلبان به دلیل حاشیه نشینی بزرگان خود، دست به دامن روحانی شدند و به واسطه او توانستند بازهم فه فضای سیاسی کشور بازگردند و به احیای دوباره برسند.

اصول گرایان از این جدایی درس نگرفتند و بازهم رفتار سیاسی خود را ادامه دادند. آنها هنوز به واسطه انتخابات سال 88 میان خود و دیگر اصول گرایان خط قرمز می‌کشیدند. رفتاری که باعث شد ناطق نوری مسیر خود را از آنها جدا کند. او که انتظار داشت دوستانش از او در مقابل حمله‌های احمدی نژاد دفاع کنند اما آنها این کار را نکردند و باعث شدند رئیس سابق مجلس نیز مسیری جدا از آنها برای خود انتخاب کند.

همین جدایی باعث شد تا اصلاح طلبان به این فکر بیفتند که ناطق نوری را نیز وارد بازی سیاسی خود کنند و از او برای انتخابات پارلمان دهم استفاده کنند و تجربه سیاسی «شیخ نور» را چراغ مسیر خود کنند. آنها رسما دعوت نامه خود برای رئیس مجلس پنجم فرستاده‌اند و تنها منتظر پاسخ مثبت او هستند. در این میان اظهار نظر برخی از اصول گرایان در مورد ناطق کمک بسیاری زیادی به این نزدیکی کرده است. به طور مثال بیژن نوباوه می‌گوید که ناطق نوری را اصول گرا نمی‌داند و معتقد است او در این حلقه تعریف نمی‌شود.

در کنار این دو روحانی سرشناس، اصلاح طلبان از فاصله ایجاد شده میان لاریجانی و اصول گرایان نیز می‌خواهند استفاده کنند و رئیس مجلس‌های هشتم و نهم را وارد زمین بازی خود کنند. این روزها برخی از جریان‌های اصول گرایی به دنبال تشکیل ائتلافی بدون حضور لاریجانی هستند. آنها می‌خواهند اصول گرایان را گرد جریانی جمع کند که لاریجانی را اصول گرا نمی‌داند و اعتقاد دارد او هیچ وقت اصول گرا نبوده است.

برای آنها لاریجانی یک سیاستمداری است که بر اساس زمان، زمین بازی خود را عوض می‌کند و نمی‌شود او را یک اصول گرای اصیل دانست و به خاطر همین طی سال‌های اخیر سعی کرده‌اند برای او رقبای جدی بتراشند تا وی را از کرسی ریاست مجلس به پایین بکشند. فعالیت‌هایی که همواره با شکست روبرو شده است. جریان اصلاحات برای انتخابات مجلس به دنبال اجرای استراتژی وحدت با اصول گرایان معتدل است و لاریجانی اولین هدف آنهاست. بسیاری از آنها حتی بر این باورهستند که می‌شود بر روی لاریجانی به عنوان رئیس مجلس دهم حساب کرد. مرعشی می‌گوید :«که لاریجانی نقد را به عارف نسیه ترجیح می‌دهد.»

به نظر می‌رسد شخص لاریجانی نیز برای انتخابات مجلس دهم به دنبال رسیدن به وحدتی با حضور تمام نیروهای اعتدالی است. سکوت او در برابر تلاش اصول گرایان برای وحدت با حضور تمام نیروها از جمله جبهه پایداری حکایت از این معنا دارد.

در پایان باید اشاره کرد که تعصب‌ های  بیش از حد اصول گرایانه باعث شده است تا بسیاری از نیروهای اجرایی و قدرتمند این گروه به جریان اصلاحات نزدیک شوند و جریان اصلاحات در زمانی که رهبرانش با محدودیت‌هایی روبرو هستند از این شکاف بهترین استفاده را کنند. اصلاح طلبان گل‌های خود به اصول گرایان را با مهجامان سابق جریان راست می‌زد.